جواب معرکه
مصدردر لغت به معنی محلّ صدور یا صادر کردن است،ولی در اصطلاح دستور زبان فارسی، کلمه ای است که بر انجام گرفتن کار یا روی دادن حالت دلالت می کند، بی آنکه زمان و شخص داشته باشد.
نکته ی دوم : فرق مصدر با فعل درآن است که فعل زمان و شخص دارد، ولی مصدرزمان و شخص ندارد.
خورد ( فعل ) خوردن ( مصدر ) گرفت ( فعل ) گرفتن ( مصدر(
نکته ی سوم : علامت مصدر نون ( ن ) ماقبل مفتوح است. یعنی؛ نونی که قبل از آن فتحه دارد.
مثال : پرسیدن ، نوشیدن ، گفتن ، نوشتن ، آمدن ، کشتن ، شنیدن ، گرفتن ، زدن و...
نکته ی چهارم: کلمه ای مصدر است که اگر نون آخر آن را حذف کنیم، ریشه ی فعل یا بن فعل، به دست آید. مثال : گداختن با حذف نون می شود ( گداخت(
نکته ی پنجم : از مصدر می توان انواع فعل در زمان های مختلف ساخت و در ساخت بعضی از اسم ها صفت ها و قید ها بهره گرفت.
به عنوان مثال از مصدر ' رفتن ' می توان واژه های زیر را بنا کرد.
رفتار ، روش ، روان ، رونده ،رفته ، رفتنی ، می رفت ، می رود و...
نکته ی ششم : تمامی مصدر ها اسم هستند زیرا نه زمان دارند و نه شخص .
نکته ی هفتم : از مصدر می توان بن ماضی و بن مضارع بنا کرد.
نکته ی هشتم : با حذف نون ( ن ) آخر مصدر بن ماضی به دست می آید.
شنیدن ( شنید ) آلودن ( آلود (
نکته ی نهم : برای درست کردن بن مضارع ابتدا از مصدر فعل امر می سازیم، سپس ( ب (امر را از اوّل آن حذف می کنیم.
دیدن ( مصدر ) ببین ( فعل امر ) بین ( بن مضارع)
نشستن ( مصدر ) بنشین ( فعل امر ) نشین ( بن مضارع )
نکته ی دهم : مصدر هایی که با ( آ ) آغازین شروع می شوند، به هنگام درست کردن فعل امر یک حرف ( ی ) میانجی می شود.
آزردن ( مصدر ) = بیازار ( فعل امر ) = آزار ( بن مضارع )
